Επιστροφή στο χωριό! – Η ζωή …αλλιώς για οικογένεια στο Συκούριο

4797

Της Στέλλας Καρατζόγλου

Ας ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο, με μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν, που οι άνθρωποι ζούσαν πιο απλά, σε κάποιο χωριό της Ελληνικής υπαίθρου….. Τότε, οι ρυθμοί ήταν διαφορετικοί, οι άνθρωποι βιοπορίζονταν από την γη και η πόλη ήταν κάτι που πολλούς δεν τους αφορούσε και άλλους τους φόβιζε… Ο χρόνος, όπως πάντα, έτσι και τότε,  περνούσε και ο κόσμος άλλαζε συνεχώς… Και κάπου εκεί, λίγο μετά το 1960, τα χωριά άρχισαν να ερημώνουν και οι πόλεις να γεμίζουν απ’ αυτούς τους ανθρώπους της υπαίθρου, που μάλλον ήθελαν να ζήσουν την διαφορετική, την καλύτερη ζωή  σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο.

Βέβαια, όπως τίποτα δεν μένει σταθερό, έτσι και σε αυτή την περίπτωση, τα πράγματα άλλαξαν. Οι άνθρωποι της υπαίθρου, κουρασμένοι πια από την βαβούρα της πόλης, με τα χρόνια, θέλησαν να γυρίσουν σ’ αυτό που ήξεραν.  Και σιγά σιγά αυτό έγινε κίνημα και όλο και περισσότεροι εγκατέλειπαν το κλεινόν άστυ, για να επιστρέψουν στο χωριό τους ή εν πάση περιπτώσει σε κάποιο χωριό, που εν τέλει θα γινόταν δικό τους.

Η σημερινή μας ιστορία, μοιάζει κάπως με όλα όσα ανέφερα παραπάνω, αν και για την περίπτωση της Κωνσταντίνας, έρωτας ήταν η αιτία!  Φοιτήτρια από τα Γρεβενά λοιπόν, έρχεται στην Λάρισα το 2011, για να σπουδάσει Νοσηλευτική. Ξεκινάει την φοιτητική της ζωή στην Λάρισα, εργάζεται σε καταστήματα της πόλης και κάπου εκεί ερωτεύεται. Η ιστορία από εδώ και πέρα είναι απλή. Έρωτας, σχέση, απόφαση για κοινή ζωή και ένα υπέροχο αγοράκι για να ολοκληρωθεί το πορτρέτο της ζωής τους. Και κάπου εκεί, εμφανίζεται και  ο συνδετικός μας κρίκος με την αρχή αυτού του κειμένου. Η Κωνσταντίνα με τον σύντροφο της, αποφασίζουν να ζήσουν στο Συκούριο Λάρισας, μιας και εκείνος κατάγεται από εκεί, και να δοκιμάσουν την ζωή του χωριού. Ό,τι και αν σημαίνει αυτό… Οι μέρες τους είναι δημιουργικές και μυρωδάτες, ανάμεσα σε δημιουργίες από ξύλο, φυτικά καλλυντικά και όλες τις υπόλοιπες ασχολίες που επιβάλλει η ζωή στο χωριό. Στα 25 της σήμερα, μας μιλάει για όλα εκείνα που την έκαναν να ζει μαζί με την οικογένεια της στο χωριό.

Πως αποφάσισες ότι η ζωή στο χωριό είναι αυτή που θέλεις; 

Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπώ την ηρεμία και την ελευθερία οι περιορισμοί της πόλης δεν μου ταιριάζουν. Αγαπώ τα ζώα και τη γη, αν μπορούσα να κυνηγώ όλη μέρα βατράχια θα το έκανα.

Τι είναι αυτό που βρίσκεις στο χωριό και σε κρατάει;

Βρίσκω τον εαυτό μου. Οι ρυθμοί της ζωής είναι πιο ανθρώπινοι στο χωριό και υπάρχει χρόνος και χώρος για την ανάπτυξη της δημιουργικότητας και της φυσικής μας διαίσθησης.  Εδώ έχουμε τη δυνατότητα να ζούμε με αυτάρκεια παράγοντας ένα μεγάλο μέρος αυτών που καταναλώνουμε, αποφεύγουμε τις τεχνικές ανάγκες, παράγουμε λιγότερα σκουπίδια και κομποστοποιούμε τα οργανικά υπολείμματα της διατροφής μας. Επίσης προσφέρουμε στο παιδί μας καθημερινή επαφή με τη φύση σε ένα γαλήνιο περιβάλλον με ευρύ οπτικό πεδίο σε αντίθεση με το θορυβώδες και πυκνά δομημένο περιβάλλον μιας Ελληνικής πόλης. Όλα αυτά μόνο 15 λεπτά μακριά από ένα μεγάλο αστικό κέντρο. Θεωρώ το συνδυασμό αυτό ιδανικό.

Πως ξεκίνησε η ιδέα να ασχοληθείς με τα φυτικά καλλυντικά;

Η ενασχόλησή μου με τον τομέα των καλλυντικών ξεκίνησε την περίοδο της εγκυμοσύνης ήθελα για εμένα και το ”σπόρι” μου το καλύτερο. Αν ανατρέξεις στις ετικέτες διάσημων καλλυντικών, θα βρεις καρκινογόνες ουσίες, βαρέα μέταλλα και διάφορα άλλα. Τα φυτικά καλλυντικά σου προσφέρουν άψογο αποτέλεσμα με τη δύναμη της φύσης. Σιγά σιγά, το ένα πράγμα έγιναν 10 και σήμερα φτιάχνω πάνω από 20 διαφορετικά προϊόντα για μένα την οικογένεια και τους φίλους μου, μεταξύ των οποίων φυτικό αποσμητικό, σαπούνια, κεραλοιφές και κρέμες.

Τι θες να πετύχεις με την ενασχόληση αυτή;

Σκοπός μου είναι η εξέλιξη. Έχω παρακολουθήσει ένα κύκλο μαθημάτων πάνω στο αντικείμενο και αναμένεται ένας δεύτερος. Επίσης, θέλω μία μέρα τα προϊόντα μου να είναι διαθέσιμα για όλους μέσω της ίδρυσης ενός καταστήματος.

Αντιμετώπισες δυσκολίες;

Δυσκολίες αντιμετωπίζονται καθημερινά και είναι ευπρόσδεκτες στο βαθμό που χρησιμεύουν ως μοχλός για την ενδυνάμωση του χαρακτήρα. Κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, πόσο μάλλον όταν επιλέγεις μία ζωή κοντά στη φύση που συχνά δείχνει το σκληρό της πρόσωπο.

Πως επιλέγεις τα υλικά σου;

Από τις ιδιότητες τους. Καλλιεργώ  15 ήμερα βότανα σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στον κήπο του σπιτιού μου. Ανάλογα την εποχή συλλέγω και κάποια άγρια, πάντα με προσοχή και μεράκι, από το βουνό, κυρίως στον Κίσσαβο, από τα οποία κάποια αποξηραίνονται και άλλα γίνονται λάδι. Η αγάπη μου για τη γεωλογία με βοήθησε στην επεξεργασία και την αναγνώριση αργίλων. Επίσης, κύρια πηγή πρώτης ύλης είναι το μελισσοκομείο και ο ελαιώνας μας. Χωρίς τα τελευταία δύο δεν θα μπορούσα να πετύχω άριστο αποτέλεσμα.

 

Τι μήνυμα θέλεις να περάσεις μέσα από την δουλεία σου άλλα και από τον τρόπο ζωή σου;

Αυτάρκεια, αυτονομία έμφαση στην ποιότητα, επιμονή και υπομονή. Η ζωή είναι μπροστά μας, ας την εξερευνήσουμε.

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ