Της Στέλλας Καρατζόγλου
Όλοι, λίγο πολύ, ξέρουμε για τον σοβινισμό που διακρίνει τους, κατά τ΄αλλά, συμπαθείς Γάλλους. Ίσως να έχεις ταξιδέψει στην Γαλλία και να τον βίωσες από κοντά, ίσως απλά να στο μετέφερε κάποιος άλλος. Η νοοτροπία των φίλων και συμμάχων Γάλλων λοιπόν, λέει ξεκάθαρα όχι σε ό,τι δεν είναι γαλλικό. Δεν θα σου μιλήσουν εύκολα αγγλικά και ας γνωρίζουν, είναι πολύ σκεπτικοί απέναντι σε κάθε νεοφερμένο, μιας και θεωρούν ότι η Γαλλία έχει τα πάντα και γενικά στηρίζουν πολύ τα τοπικά τους προϊόντα.
Λίγο πιο νοτιοανατολικά τώρα, η πόλη της Λάρισας φαίνεται να έχει κλέψει κάτι από την γαλλική νοοτροπία. Και όχι, δεν αναφέρομαι σε ακριβά εστιατόρια με γκουρμέ πιάτα ή στα πολύ ακριβά υφάσματα… Αναφέρομαι στην δυσκολία των Λαρισαίων να δεχτούν και να ενσωματώσουν τα καταστήματα- κυρίως εστίασης- που δεν είναι ντόπια!
Θα σε πάω μερικά χρόνια πίσω, όταν στην Πλατεία Ταχυδρομείου άνοιξε ένα κατάστημα Starbucks. Ως κλασσικοί αμερικανοτραφείς Έλληνες, όλοι τρέξαμε να δούμε από κοντά πως είναι και να δοκιμάσουμε όλα αυτά τα ροφήματα που βλέπαμε σε ταινίες μέχρι τώρα. Αυτή η περιέργεια βέβαια, κράτησε για λίγο, αφού τα Starbucks έβαλαν λουκέτο εν μια νυκτί, λόγω του υψηλού λειτουργικού κόστους αλλά και των ιδιαίτερων καταναλωτικών συνηθειών της περιοχής, όπως δήλωσαν οι υπεύθυνοι τότε.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα, είναι το λουκέτο που μπήκε σε γνωστό μπεργκεράδικο, που επίσης βρισκόταν στην Πλατεία Ταχυδρομείου, και που παρά τις ουρές που δημιουργούνται στα ιδία καταστήματα στην Θεσσαλονίκη, εδώ μάλλον τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμεναν.
Φυσικά, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και την τύχη που είχε το εμπορικό κέντρο, το οποίο ξεκίνησε με τους καλυτέρους οιωνούς αλλά τελικά δεν απέφερε τα προσδοκώμενα και πλέον λειτούργει μόνο ένα κατάστημα σε όλα αυτά τα τετραγωνικά μέτρα!
Όπως μάλλον προκύπτει, η Λάρισα είναι μια πόλη που στηρίζει την τοπική αγορά, τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με την εστίαση. Οι ντόπιες επιλογές είναι όντως πολλές και έχουν πλέον δημιουργήσει το πιστό κοινό τους και μάλλον δεν αφήνουν χώρο σε άλλες επιχειρήσεις να πάρουν κομμάτι της πίτας. Το παράδοξο, βεβαία είναι, ότι αυτός ο ιδιότυπος τοπικισμός αφορά μόνο καταστήματα εστίασης και όχι μεγάλες αλυσίδες ρούχων ή σουπερμάρκετ. Το μόνο που μένει τώρα να δούμε, είναι τι τύχη θα έχει το καινούριο εκπτωτικό χωριό που αναμένεται να ανοίξει τις πύλες του το 2019. Πραγματικά, δεν θα μου κάνει εντύπωση αν τελικά το όλο εγχείρημα δεν θα έχει την αναμενόμενη επιτυχία… Άλλωστε, είναι τρελοί αυτοί οι Λαρισαίοι!
