STEPHEN KING
Το Κοράκι
μτφρ. Αντώνης Καλοκύρης
εκδ. Κλειδάριθμος, Αθήνα 2020
σελ. 1.443
Πόσο πιο επίκαιρη να είναι αυτή η έκδοση στην εποχή του νέου ιού που κύκλωσε όλον τον πλανήτη τη φετινή χρονιά; Λες και το ήξεραν οι υπεύθυνοι του Κλειδάριθμου που προγραμμάτισαν την έκδοση του «The stand», ελληνικός τίτλος «Το κοράκι», σε νέα έκδοση και νέα μετάφραση.
Ο Κινγκ πρωτοέγραψε το έργο το 1978 και κάμποσα χρόνια μετά, το 1990, πρόσθεσε υλικό, σελίδες και μετέφερε χρονικά και τη δράση, δημιουργώντας τη νέα ενημερωμένη έκδοση, αυτή φυσικά που εκδόθηκε από τον Κλειδάριθμο. Το βιβλίο, το μεγαλύτερο σε σελίδες του Κινγκ, αφού ξεπερνάει και το «Αυτό» (Κλειδάριθμος 2017), θεωρείται από τα κορυφαία στη βιβλιογραφία του και για πολλούς το καλύτερό του.
Ενας καταστροφικός ιός λοιπόν, προϊόν των Αμερικανών επιστημόνων, ελευθερώνεται σ’ ένα απόρρητο εργαστήριο υψίστης ασφαλείας. Κανονικά σε περίπτωση διασποράς οι πόρτες έπρεπε να κλειδώσουν αυτόματα, όμως μια δυσλειτουργία του συστήματος επιτρέπει σε έναν φρουρό να το σκάσει.
Είναι ο ασθενής μηδέν, ορολογία που ο Κινγκ δεν αναφέρει τότε. Ο ασθενής μηδέν διασχίζει τη μισή χώρα πριν υποκύψει στον σοβαρό ιό της γρίπης.
Ομως είναι πολύ αργά. Ο ιός μεταδίδεται αμέσως από άνθρωπο σε άνθρωπο και είναι θανατηφόρος σε ποσοστό που αγγίζει το 100% και φυσικά είναι το τέλος των ΗΠΑ.
Αυτό είναι το σενάριο, ανατριχιαστικά ίδιο με αυτό που ζήσαμε και ζούμε τη φετινή χρονιά, αν εξαιρέσεις –ευτυχώς– τη θνησιμότητα. Οι ομοιότητες με την COVID-19 είναι συχνά ανατριχιαστικές, ο ιός προσβάλλει το αναπνευστικό σύστημα, ξεκινάει σαν απλό συνάχι και καταλήγει σε αναπνευστική ανεπάρκεια: «δεν μπορώ να αναπνεύσω» λέει κάπου ένας ετοιμοθάνατος, ακριβώς όπως συμβαίνει και με το δικό μας, αληθινό, ιό.
Οι λιγοστοί επιζώντες που περιφέρονται ανάμεσα σε χιλιάδες νεκρούς θα προσπαθήσουν να βρουν κάποιου είδους καταφύγιο, ενώ τα όνειρά τους στοιχειώνουν μια μαύρη γυναίκα που η ηλικία της φτάνει τα εκατόν οχτώ έτη (κι αντιπροσωπεύει το Καλό) κι ένας σκοτεινός άντρας που αντιπροσωπεύει τι άλλο; Το Κακό. Συνηθισμένο μοτίβο του Κινγκ, πέντε έξι πρόσωπα-ιστορίες (ή και λίγο περισσότερα) που θα συναντηθούν αργά ή γρήγορα και θα διαμορφώσουν το τέλος της ιστορίας. Οι επιζώντες θα πρέπει να διαλέξουν με ποιον θα ταχθούν κι όπως αναμένεται η μάχη θα κριθεί ανάμεσα στο Καλό και το Κακό. Ο σκοτεινός άντρας, αυτός που αντιπροσωπεύει τον διάβολο είναι αγαπημένο θέμα του Κινγκ. Είναι ο Λίλαντ Γκοντ στο «Χρήσιμα αντικείμενα», είναι οι Μπάρλοου και Στρέικερ στο «Σάλεμς λοτ» (Κλειδάριθμος 2018), και φυσικά είναι ο σκοτεινός άντρας στο επτάτομο (συν ένα) έργο-άθλος, «Ο Μαύρος πύργος».
Οι ήρωες
Ολοι οι ήρωες του βιβλίου είναι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους, ίσως υπερβολικά διαφορετικοί: Ο γεμάτος καλοσύνη κωφάλαλος Νικ που προστατεύει τον ελαφρώς καθυστερημένο Τομ. Ο σκληρός και λιγομίλητος Στιου, ο πρώτος άνθρωπος που μυστηριωδώς δεν αρρώστησε όταν εκτέθηκε στον ιό και γι’ αυτό οι Αρχές τον έκλεισαν σ’ ένα εργαστήριο για να τον μελετήσουν. Ο Λάρι, ένας ποπ σταρ που μόλις γνωρίζει την επιτυχία ο κόσμος καταστρέφεται. Κι άλλοι τόσοι από το αντίπαλο στρατόπεδο που δήλωσαν υποταγή στον σκοτεινό άντρα. Ομως σίγουρα ο ήρωας που κλέβει την παράσταση δεν είναι ο Στιου ή ο Λάρι, αλλά ο Χάρονλντ Λόντερ, ένα νεαρό παιδί που ξεκινάει με τους καλούς, αλλά γρήγορα θα αλλαξοπιστήσει.
Η σκιαγράφηση του Χάρολντ, που θυμίζει τον Αρνι της «Κριστίν», όπως τη δίνει ο Κινγκ είναι για σεμινάριο. Ομως δεν αλλάζει μόνο ο Χάρολντ, αλλά όλοι οι ήρωες μετά την αλλαγή του κόσμου. Κι είναι φυσικό αφού προσπαθούν να χτίσουν ένα κόσμο, μια κοινωνία καλύτερα, (αφού όπως λέει και κάποιος ήρωας του βιβλίου: ο κόσμος δεν καταστράφηκε, το 99% των ανθρώπων πέθανε), από την αρχή σε μια ορεινή πόλη του Κολοράντο, ενώ οι κακοί μαζεύονται στο Λας Βέγκας κι ετοιμάζονται να υποτάξουν ή απλώς να σκοτώσουν τους καλούς.
Ο Κινγκ θέλησε να περιγράψει, σαν εγκιβωτισμένες ιστορίες, τη ζωή πολλών ηρώων, τεχνική ή επιθυμία, όπως είπαμε, αγαπημένη που έκανε και στο «Αυτό», αλλά και στον «Θόλο». Φυσικά αυτό «κόστισε» σε μέγεθος και αριθμό σελίδων. Κόστισε όμως; Κι αν ναι, για ποιους; Μπορεί κάποιος να κατηγορήσει τον Κινγκ ότι πλατειάζει κι ότι υποφέρει από πολυλογία; Η απάντηση είναι ότι ο Βασιλιάς μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Ο Κινγκ δεν μπορεί να κατηγορηθεί για πολυλογία όταν έχει δώσει δεκάδες δείγματα γραφής ολιγοσέλιδων βιβλίων που είναι αριστουργήματα: «Η Ρίτα Χέιγουορθ στη φυλακή του Σαοσάνκ», «Στάσου πλάι μου», «Η ομίχλη» (Κλειδάριθμος 2018), «Η Κάντιλακ του Ντόουλαν», «1922», για να αναφέρω μερικά από αυτά, μυθιστορήματα και νουβέλες τα οποία έγραφε, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, για να ξεκουραστεί από το γράψιμο των μεγάλων μυθιστορημάτων του. Ούτε φυσικά μπορεί να αμφισβητήσει κανείς την ικανότητα του Κινγκ στη φόρμα του διηγήματος που κινείται σε όποιο μήκος κύματος θέλει: από το ξεκαρδιστικό «Πυροτεχνήματα» (Κλειδάριθμος 2018), «Η Ομίχλη» και άλλες ιστορίες μέχρι το «Γεύμα στο Γκόθαμ Σίτυ» και «4711» στη συλλογή διηγημάτων «Ολα είναι δυνατά». Τώρα, όσον αφορά το αν αρέσουν τα πολυσέλιδα μυθιστορήματά του με τις εγκιβωτισμένες ιστορίες (στο «Κοράκι» υπάρχουν πολλές από αυτές) τα εκατομμύρια αναγνωστών του δίνουν την απάντηση. Λατρεύουμε τον ανεξάντλητο παραμυθά από το Μέιν κι απολαμβάνουμε κάθε σελίδα και γραμμή. Κι εδώ λοιπόν έχουμε 1.440 σελίδες γεμάτες δράση, αγωνία και προβληματισμό για το τέλος του αιώνα που ερχόταν.
Χορταστικός Κινγκ λοιπόν, το «Κοράκι» στην ολοκληρωμένη του έκδοση, με τις προσθήκες του συγγραφέα, σε ολοκαίνουργια μοντέρνα μετάφραση του Αντώνη Καλοκύρη από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος που έχουν αναλάβει το τιτάνιο έργο έκδοσης των απάντων του Κινγκ ταυτόχρονα με τη συνεχιζόμενη παραγωγή του, έργο καθόλου εύκολο και που μέχρι τώρα ανταποκρίνονται εξαιρετικά και με μεγάλη συνέπεια. Και τώρα, πιο επίκαιρο από ποτέ.
Πηγή: kathimerini.gr
