Γράφει ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου
Η Καλλιπεύκη, είναι το χωριό, που βρίσκεται στον Κάτω Όλυμπο και στα Β.Α. του Ν. Λάρισας, σε υψόμετρο 1.054 μ. και περιτριγυρίζεται από πυκνά δάση.
Με το όνομα αυτό είναι γνωστό, από της αρχαιότητος, δάσος εκτεινόμενον εις την μεταξύ του Υψηλού και του Κάτω Ολύμπου κοιλάδα, δια της οποίας διερχομένην ατραπόν, ηκουλούθησεν το 169 π.Χ. οδεύων προς Μακεδονίαν, ο ύπατος Μάρκιος Φίλιππος (Νέο Ελληνικό Λεξικό ΗΛΙΟΥ).
Πρόκειται για τη χαράδρα – πέρασμα ανάμεσα στους δρόμους από Καλλιπεύκη προς Πλαταμώνα και από τέλος «Πευκωτού» προς Αγία Τριάδα, θα το έχετε ακούσει και ως «Καραβίδα» ή «Καβουρόλακο». Είναι η ίδια διαδρομή, από την οποία πέρασε το 480 π.Χ. ο Ξέρξης με τα στρατεύματά του και βρέθηκε πίσω από τους Θεσσαλούς, που του είχαν στήσει καρτέρι στα Τέμπη (Ηρόδοτος).
Στα ωραία αυτά πευκοδάση οφείλεται και το (νέο) όνομά της.
Κωδικός οικισμού: 42411001, Παλαιά ονομασία: Νεζερός, Νέα ονομασία: Καλλιπεύκη, ΦΕΚ :306/1927, Ημερομηνία μετονομασίας: 4/11/1927
Το 1998 έπαψε να είναι κοινότητα. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Τεμπών και στη Δημοτική Ενότητα Γόννων. Μέχρι το 1911 το χωριό καθρεφτίζονταν στα νερά της λίμνης Ασκουρίδας. Τη χρονιά αυτή, αποξηράνθηκε η λίμνη και έδωσε για καλλιέργεια 5.500 στρέμματα γης.
Τα τελευταία σαράντα και πλέον χρόνια, συζητείται έντονα η επαναλειτουργία της λίμνης για λόγους οικολογικής ισορροπίας, περιβάλλοντος και τουριστικής ανάπτυξης του Κάτω Ολύμπου.
Ιστορικά στοιχεία για την Καλλιπεύκη δεν υπάρχουν, παρά μόνο περιγραφές από διάφορους περιηγητές και κάποιες ελάχιστες ιστορικές αναφορές (1040 αναφέρεται επίσκοπος ο Ιωάννης Ξηρός, έξι χιλιάδες περίπου κάτοικοι επί τουρκοκρατίας και έδρα επισκόπου). Αξίζει να σημειώσουμε πως απελευθερώθηκε το 1881 (κι όχι το 1912, όπως η γειτονική Καρυά), χρονιά, που ιδρύθηκε και το Δημοτικό Σχολείο!
Πρέπει να κατοικούνταν από τα αρχαία χρόνια γιατί ήταν πέρασμα από τη Μακεδονία προς τη Θεσσαλία και αντίστροφα.
(Σημείωση: Η εναλλακτική της εθνικής οδού θα έπρεπε να είναι από Σκοτίνα – Καλλιπεύκη – Γόννοι – Τέμπη, διαδρομή ίσης απόστασης και με βελτιωμένη χάραξη του δρόμου, ίσως και συντομότερη).
Σήμερα η Καλλιπεύκη έχει 125 περίπου μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται με τη γεωργία (σιτάρι, πατάτες, φασόλια, τριφύλλια), την κτηνοτροφία (αγελάδες, πρόβατα, κατσίκια) και το δάσος (δασικός συνεταιρισμός – υλοτομία). Έχει (2023) μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο με έναν μαθητή, Αγροτικό Ιατρείο, που ανήκει στο Κέντρο Υγείας Γόννων και λειτουργεί μια φορά την εβδομάδα, Δασονομείο, που έπαψε από καιρό να λειτουργεί.
O πληθυσμός της… βαίνει διαρκώς μειούμενος!
Από τους 1144 κατοίκους, που είχε το 1981 (52 μαθητές την ίδια χρονιά), έφτασε σήμερα στους 125 – ανεξάρτητα αν κατά την απογραφή του 2021 καταγράφτηκαν 213!
Στο χωριό δραστηριοποιείται από το 1979 και ο Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Απανταχού Καλλιπευκιωτών «Η ΠΑΤΩΜΕΝΗ», με πλούσιο πολιτιστικό και κοινωνικό έργο. Ο σύλλογος αυτός εκδίδει ανελλιπώς από το 1979 και την εφημερίδα «Η ΩΡΑΙΑ ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ», η οποία, τα τελευταία χρόνια, αναρτάται στο διαδίκτυο και είναι διαθέσιμη για όλους, σε όλον τον κόσμο (www.kallipefki.gr). Η Καλλιπεύκη έχει ξενιτεμένους παντού! Τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια ανάγκασαν πάμπολλους Καλλιπευκιώτες να αναζητήσουν την τύχη τους σε άλλα μέρη.
Στο χωριό υπάρχει (;) ξενώνας με 48 κρεβάτια, δυο παντοπωλεία και δυο καφενεία – ψησταριές.
Απέχει 23 χιλιόμετρα από τους Γόννους, 29 από την εθνική οδό (Τέμπη), 58 από τη Λάρισα, 17 από την Κρανιά, 17 από τον Παλιό Παντελεήμονα, 26 από τον Πλαταμώνα (εθνική οδό) και 14 από την Καρυά. Κάποτε… είχε λεωφορείο και αγοραίο αυτοκίνητο (ΤΑΧΙ).
Την περιοχή διασχίζει το εθνικό μονοπάτι Ο2 (από «Ραψιανιόστρατα», περιμετρικά της «λίμνης» προς το χωριό, μέχρι τη «Δέση» κι από εκεί στην Κρανιά) και το ευρωπαϊκό Ε4 (5.500 χιλ.). Έλατα, οξιές, πεύκα και βαλανιδιές, κατά κύριο λόγο, καλύπτουν χιλιάδες στρέμματα, από την άκρη του χωριού μέχρι και τα όρια με το νομό Πιερίας προς τα βόρεια, βορειοανατολικά και μέχρι τους Παλιούς Πόρους, την Κρανιά και την Ραψάνη ανατολικά (Ν. Λάρισας).
Στα ανατολικά του χωριού υψώνεται η Μεταμόρφωση με 1588 μέτρα υψόμετρο και αποτελεί την ψηλότερη κορυφή του Κάτω Ολύμπου. Δυτικά βρίσκεται η κορυφή της Ανάληψης με θάμνους, έλατα και πεύκα, νότια – νοτιοδυτικά χιλιόμετρα λόφων με θάμνους και χόρτα (βοσκότοποι) και βόρεια – βορειοανατολικά, τα υψώματα του Αγίου Αθανασίου και το βύθισμα της «Καραβίδας», απ’ όπου και ο ομώνυμος αέρας. Όλα μαζί, περιβάλουν την αποξηραμένη πλέον λίμνη Ασκουρίδα, μια τεράστια φυσική λεκάνη, στα 1000 μέτρα υψόμετρο, μια ανάσα από τον Όλυμπο και δύο από τον κάμπο (Εθνική οδό).
Φυτά και δένδρα, αγριολούλουδα και θάμνοι καλύπτουν τα πάντα. Η ποικιλία τους είναι τεράστια. Ξεχωριστή είναι η παρουσία των «λουλουδιών του Χριστού» (δάφνη η blagayanna), των «λουλουδιών του Μάη» (άγριος νάρκισσος) και του κόκκινου κρίνου (λείριον το χαλκηδονικό). Ζώα και πουλιά όλων των ειδών ζουν στην περιοχή, όλες τις εποχές του χρόνου, όπως λαγοί, αγριογούρουνα, ζαρκάδια, σπουργίτια, κοτσύφια, γεράκια…
Χώροι αναψυχής – χωρίς οργάνωση – όπως η Αγία Τριάδα, η Πατωμένη, τα «Νοσοκομεία», η λίμνη του «Κατή» και το «Λιβαδάκι», ευχαριστούν τους επισκέπτες.
Έχει γήπεδο ποδοσφαίρου κατ’ όνομα, γήπεδο μπάσκετ υποφερτό και δυο παιδικές χαρές για τις ανάγκες των παιδιών και των νέων (χωρίς προδιαγραφές).
Τα τελευταία χρόνια, η Καλλιπεύκη δέχεται επισκέπτες για αιωροπτερισμό (διαθέτει πρόχειρη πίστα στην κορυφή της Ανάληψης), ορεινή ποδηλασία, ορειβασία και συναντήσεις φίλων του αλόγου.
Η Καλλιπεύκη, ως περιοχή, είναι ένα θαυμάσιο τοπίο, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τις φημισμένες ελβετικές Άλπεις! Το δάσος της αποτελεί τεράστιο πάρκο με μονοπάτια, δασικούς δρόμους, γάργαρα νερά και διάσπαρτα εξωκλήσια (8) – (+4 ναοί εντός οικισμού) στις πλαγιές και στα ξέφωτα. Στην πλακόστρωτη πλατεία του χωριού και κάτω από τα πλατάνια (φυτεύτηκαν το 1955 από τον Γιάννη Τσιάτσιο πάνω και τον Ανδρέα Μιχαντά κάτω), μπορεί ο καθένας να απολαύσει καφέ, τσίπουρο και φαγητό και να επισκεφτεί την πετρόκτιστη εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη (1911 – ανταπόδοση των επιχειρηματιών της εποχής και του κράτους, για την αποξήρανση της λίμνης).
Από το 1996 λειτουργεί στην Καλλιπεύκη η κατασκήνωση των προσκόπων Λάρισας, στο Διεθνές Κατασκηνωτικό Κέντρο «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».
Το καλοκαίρι η θερμοκρασία δεν ξεπερνά τους 30-34 βαθμούς και το χειμώνα το κρύο δεν είναι ιδιαίτερα τσουχτερό. Τους χειμώνες, τα βουνά γύρω από την Καλλιπεύκη καλύπτονται με χιόνια και σχεδόν πάντα και το χωριό. Ο δρόμος δεν κλείνει ποτέ, παρά μόνο αν ο χειμώνας είναι πολύ βαρύς ή αν «πιάσει» χιόνι στον κάμπο!
«…Μια στενή πεδιάδα, που πλαισιώνεται από τη θάλασσα και τον Όλυμπο είναι το πρώτο τοπίο που αντικρίζει κανείς. Τα υψώματα του βουνού είναι καμπυλωμένα και οι κορυφές μόλις ξεπερνούν τα 1500 μέτρα… Ακόμη λίγο προς τα δυτικά σε υψόμετρο 1000 μέτρα ήταν ως τη δεκαετία του 1920 μια σχεδόν ολοστρόγγυλη λίμνη, η Ασκουρίς. Μολονότι αποξηραμένη σήμερα, είναι σαφής η θέση της, αφού περιβάλλεται από υψώματα. Στις όχθες της είχαν βρεθεί λίθινοι πέλεκεις και δίσκοι από οφίτη. Το σημαντικότερο, όμως, από τα ευρήματα της περιοχής είναι ένα ασημένιο αγαλματίδιο, που βρίσκεται σήμερα στο ΑSΗΜΟLΕΑΝ MUSEUM (www.ashmolean.org) της Οξφόρδης: εικονίζει έναν άνδρα σε έντονο διασκελισμό, με υψωμένο το δεξί χέρι, όπως αργότερα ο Δίας, που εκτοξεύει τον κεραυνό. Το ειδώλιο αυτό χρονολογείται στην εποχή του χαλκού και είναι η παλιότερη ένδειξη για λατρεία στον Όλυμπο…»
Δημ. Παντερμανλής, ΟΛΥΜΠΟΣ Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ, έκδοση Πιερική Αναπτυξιακή
Επιγραμματικά η Καλλιπεύκη είναι η περιοχή, που ευνοήθηκε από τη φύση και αγνοήθηκε από τον άνθρωπο!
Η Ασκουρίς ή Ασκυρίς, είναι η αποξηραμένη λίμνη της Θεσσαλίας, που βρίσκονταν στον Κάτω Όλυμπο, νότια του χωριού Καλλιπεύκη. Το όνομά της προέρχεται από το φυτό ασκύριον (βοτάνι), που είναι το βαλσαμόχορτο. Με αυτό το όνομα αναφέρεται από την αρχαιότητα. Αποξηράνθηκε το 1911 με σκοπό τη δημιουργία καλλιεργήσιμης γης, αλλά και την εξάλειψη της ελονοσίας, που ταλαιπωρούσε τον τοπικό πληθυσμό. Η λίμνη, πριν την αποξήρανσή της, καταλάμβανε έκταση 5.500 στρεμμάτων. Η αποξήρανση επιτεύχθηκε με κατασκευή σήραγγας μήκους 300 μέτρων (πλάτος και ύψος περί τα 2,5 με 3 μέτρα) και αποστραγγιστικής τάφρου. Τα νερά της διοχετευτήκαν στους Γόννους και από εκεί στον Πηνειό. Στη θέση της απέμεινε ένα εύφορο οροπέδιο, που αποδόθηκε – μετά από κόπους και βάσανα – στον τοπικό πληθυσμό για γεωργική εκμετάλλευση. Η διανομή των κλήρων έγινε το 1928 (1935 οριστική, 1960 συμπληρωματική – συνολικά 295 μερίδια). Κατά τον Μεσαίωνα, η λίμνη απέκτησε το Σλαβικό όνομα Νεζερός, όπως και το χωριό, που διατηρείται ακόμα από τον τοπικό πληθυσμό. Το όνομα αυτό συναντάται και σε άλλες περιοχές – υπάρχει με το ίδιο όνομα λίμνη κοντά στο Αγρίνιο, τα Νεζεροχώρια στην Αχαΐα, η λίμνη Ζαραβίνα – Νεζερός στα Γιάννενα, ο Άγιος Στέφανος – Νεζερός στη Φθιώτιδα κλπ. Η λέξη σημαίνει περιοχή δίπλα στο νερό, έλος, λίμνη.
Η Πρόκληση της Νέας Πενταετίας – Καλλιπεύκη Δήμου Τεμπών
Προτάσεις προς την νέα Τοπική και Δημοτική αρχή (και προς όλους)
Η Καλλιπεύκη στο σύνολό της, κάμπος και «λίμνη», χωριό και κάμπος, βουνό και κάμπος, τοπίο και φύση, φυσική αλπική ομορφιά, Όλυμπος και Κάτω Όλυμπος, είναι το διαμάντι της Ελλάδας, των Βαλκανίων, της Ευρώπης… φθίνει με γεωμετρική πρόοδο, πιθανότατα μη αναστρέψιμη! Το «γιατί» μάλλον είναι ρητορική ερώτηση και η απάντηση… απλή! Εγκαταλείφθηκε!
Μπορεί η πορεία της αυτή να αναστραφεί; Ενδεχομένως ναι! Πώς, όμως;
Η απάντηση είναι μόνο μία!
Θέσεις εργασίας και ταυτόχρονα υποδομές, που θα επιτρέπουν στους κατοίκους να συνεχίζουν να ζουν εδώ, στα ψηλά, στα ορεινά, στα δύσκολα αλλά όχι στην απομόνωση και να επηρεάσουν άλλους να επιστρέψουν ή να έρθουν από άλλα μέρη. Οι υποδομές και οι βελτιώσεις της καθημερινότητας, ενδέχεται να επιτρέψουν κάποιους να κατοικούν στην Καλλιπεύκη για λίγο ή για περισσότερο, ανεξάρτητα αν εργάζονται εκεί.
Αυτά είναι δύσκολα, δεν γίνονται, ποιος θα ενδιαφερθεί, ποιος θα έρθει να μείνει στην Καλλιπεύκη, ποιος θα τα κάνει και πάει λέγοντας… Τέτοια ακούμε χρόνια τώρα! Φτάνει πιά!
Θα τα κάνει όλα αυτά, η Τοπική Κοινότητα, ο Δήμος, Εμείς! Με μια σειρά από απλές έως πιο σύνθετες παρεμβάσεις, με μικρό ή μεγαλύτερο ή μεγάλο ή και καθόλου κόστος!
Σε λίγες μέρες θα έχουμε εκλογές. Οι συνδυασμοί είναι τρεις, οι υποψήφιες -οι στον Δήμο ξεπερνούν τους 200 και στην Καλλιπεύκη είναι 17, αρκετοί από αυτούς νέοι και με όραμα! Εμείς θα τους «διαλέξουμε»! Ας κάνουμε λοιπόν την καλύτερη δυνατή επιλογή. Τους τοπικούς τους γνωρίσουμε όλους! Ίσως και τους υποψήφιους -ες δημοτικούς συμβούλους και αν όχι ας τους ψάξουμε…
Μια σειρά από έργα – παρεμβάσεις όπως τα παρακάτω, θα βοηθήσουν να αλλάξει η εικόνα και η κατάσταση και θα επηρεάσουν προς το καλύτερο, όχι μόνο τους μόνιμους κατοίκους αλλά και τους κατοίκους του καλοκαιριού και τους επισκέπτες και τους πιθανούς νέους κατοίκους της… Πολλά εξαρτώνται από την πρώτη ματιά, την πρώτη εντύπωση! Σήμερα αλλά και ανέκαθεν, δυστυχώς αυτή η πρώτη ματιά, η πρώτη εντύπωση, ήταν και είναι… αρνητική! Δεν έχετε παρά να συγκρίνετε την Καλλιπεύκη με οποιοδήποτε άλλο χωριό…
Βιολογικός καθαρισμός (ήπιας μορφής – μικρό κόστος). Όλοι μας γνωρίζουμε κι όλοι μας είμαστε συνυπεύθυνοι! Έργο μικρού κόστους, που θα έπρεπε να έχει γίνει από χρόνια.
Δρόμος Αγία Παρασκευή – Μπλόσινα – δρόμος σημαντικός για πολλούς, που πρέπει να ασφαλτοστρωθεί και να συνδεθεί με τον βόρειο περιφερειακό, (να ικανοποιηθεί έτσι και η επιθυμία, του αείμνηστου, πρώην αντιδημάρχου, Θωμά Τσιαπλέ), για να σταματήσουν και τα χαλίκια να κατεβαίνουν στην Αγία Παρασκευή.
Υδραγωγείο, έχει γίνει νέα (πολύ πιο μεγάλη) δεξαμενή εδώ και είκοσι χρόνια σχεδόν (Τόλιος Δήμαρχος Γόννων), λίγο πιο ψηλά από την υπάρχουσα, ανατολικά του αγίου Αθανασίου και παραμένει εκεί να φθείρεται με το πέρασμα του χρόνου! Είναι καιρός να γίνει η αλλαγή.
Αγωγός αμιάντου! Ναι υπάρχει ακόμα! Με την αντικατάσταση του δικτύου ύδρευσης, το κομμάτι από Χούχλο μέχρι Καραβίδα, παρέμεινε ως έχει, για αγνώστους λόγους. Φυσικά και είναι εν γνώσει και της νυν και της προηγούμενης δημοτικής αρχής.
Κουνιάρκο, είναι μέρος του ρέματος από Καραβίδα μέχρι Λιβάδια, βορειοανατολικά από το γεφύρι στα αλώνια, σε μήκος περίπου 500 μέτρων. Οι προηγούμενες γενιές το διατηρούσαν πάντα καθαρό και είχαν χαντάκι φτιαγμένο με τα χέρια, να στραγγίζουν τα νερά. Σήμερα, τα νερά του απλώνονται και λιμνάζουν χειμώνα καλοκαίρι με τα ανάλογα αποτέλεσμα. Το έργο αυτό, είναι δρομολογημένο από την Περιφέρεια αλλά δυστυχώς, για άγνωστους λόγους, δεν έγινε ακόμα.
Αγροτικοί δρόμοι, όλοι ανεξαιρέτως χρειάζονται συντήρηση – βελτίωση. Οι αγρότες και όσοι άλλοι τους χρησιμοποιούν το γνωρίζουν πολύ καλά. Ο κεντρικός δρόμος, που διασχίζει τη «λίμνη», αριστερά – δεξιά της Χάντακας, από Αγία Παρασκευή μέχρις τη Ράχη, θα έπρεπε ήδη να έχει ασφαλτοστρωθεί (η μια πλευρά), αφού είναι κεντρικός και οδηγεί σε όλα τα χωράφια και να συνδεθεί, πάνω από τη σήραγγα, με τον επαρχιακό δρόμο προς Γόνους. Όλοι δε, θα πρέπει κατά διαστήματα, μια ή δυο φορές τον χρόνο, να καθαρίζονται στις άκρες τους από χώματα και χόρτα. Έτσι θα φεύγουν και τα νερά από τα χωράφια. Οι δρόμοι αυτοί είναι ελάχιστα υπερυψωμένοι με αποτέλεσμα να λιμνάζουν νερά στις καλλιέργειες.
Επαρχιακοί δρόμοι, προς Γόννους, προς Καρυά και προς Πλαταμώνα, δεν έχουν την ανάλογη σήμανση και τη διαγράμμιση, που πρέπει. Και το πιο σημαντικό δεν έχουν καθαρισθεί τα χαντάκια, παρά μόνο σποραδικά κι όπου παρουσιάζονται προβλήματα. Είναι και αυτοί εγκαταλελειμμένοι όπως και τόσα άλλα.
Ο Δρόμος προς Παταμώνα και στο ύψος των σπιτιών Σαλαμπάση, Μπούτσικα, έχει σημαντικά θέματα και θα πρέπει σύντομα να διορθωθεί. Εκτός από την σάρωση προς τα νότια, που έχει πολλές πιθανότητες να συμβεί (έχει κοπεί σε λάθος πλευρά, από την τοποθέτηση οπτικών ινών), συγκεντρώνει σε εκείνο το σημείο και τα νερά του παραπάνω «παράλληλου», ό οποίος σε μεγάλη απόσταση, δεν έχει σχάρα και χαντάκι για τα όμβρια, με αποτέλεσμα να επιδεινώνει την κατάσταση και να γίνεται το σημείο παγοδρόμιο, όταν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές.
Οι δρόμοι εντός του χωριού, σε δύο σημεία, που παρουσίασαν καθίζηση και μερική κατολίσθηση, πρέπει άμεσα να αποκατασταθούν. Οι κάτοικοι στα συγκεκριμένα σημεία το έχουν ζητήσει κατ’ επανάληψη από τον δήμο και έλαβαν μόνο υποσχέσεις! Και από την νυν και από την προηγούμενη δημοτική αρχή (που σημαίνει πως οι υποσχέσεις είναι διαρκείας – Παπαδόντας, Δρογκόγια).
Η Βρυσοπούλα, η πιο ξακουστή βρύση του χωριού μας, «μαραζώνει» και αυτή από την εγκατάλειψη. Θα μπορούσε πολύ εύκολα να αναδειχθεί, να διαμορφωθεί ο χώρος (κοινοτικός) και να γίνει ένα όμορφο μικρό αμφιθέατρο.
Η πλατεία, η αυλή του σχολείου, οι δυο ναοί και το αγροτικό ιατρείο, θα έπρεπε να είναι προσβάσιμοι σε ΑμΕΑ, σε αναπηρικά αμαξίδια, παιδικά καροτσάκια και κάθε συνάνθρωπο, που έχει δυσκολίες μετακίνησης, όπως και τα εμπορικά ή υγειονομικού ενδιαφέροντος καταστήματα. Θα έπρεπε επίσης η πλατεία να συντηρηθεί και να τοποθετηθούν κάγκελα στην νότια πλευρά και να ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό στον κάτω χώρο, για να τυγχάνει και αυτός της ίδιας «μεταχείρισης» και να μην γίνεται σκουπιδότοπος.
Οι θέσεις στάθμευσης, όπου υπάρχουν θα έπρεπε να έχουν διαγράμμιση. Επιπλέον να δημιουργηθούν περισσότερες, όπου υπάρχει χώρος, (σχολείο, πίσω από σπίτι Ντόντου, εκκλησία, κοινότητα, πίσω από σπίτι Κ. Μιχαντά, στον δρόμο προς Πατωμένη – στη μια πλευρά). Η διαγράμμιση, εκτός από θέμα αισθητικό είναι και λειτουργικό και δείχνει τον «νοικοκύρη», που σέβεται τους επισκέπτες του.
Στην πλατεία, βρίσκεται και ο ναός του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη, που είναι το πρώτο από τα αξιόλογα κτήρια του χωριού μας. Κάποια στιγμή στο παρελθόν, έπεσε το καμπαναριό και αποκαταστάθηκε με αυτή τη «γάστρα» από μπετόν, η οποία μειώνει την αρχιτεκτονική του αξία και την αισθητική του αξιοπρέπεια, είναι καιρός να αντικατασταθεί, να στηθεί εκ νέου, ώστε να είναι και να φαίνεται ως συνέχειά του και όχι ως ξένο σώμα.
Το δεύτερο αξιόλογο κτίσμα, είναι το γεφύρι στα αλώνια, το μοναδικό λαϊκής αρχιτεκτονικής, χτισμένο από πέτρες με ένα τόξο, το 1926. Πρέπει να συντηρηθεί και να αναδειχθεί, δυστυχώς μόνο από τη βόρεια πλευρά του, μια και το «νέο», έγινε τότε που έγινε (μάλλον απερίσκεπτα), πολύ κοντά. Ο δρόμος ακριβώς εκεί, πρέπει να συντηρηθεί, να στρωθεί με άσφαλτο εκ νέου και να μετακινηθεί η βρύση στην απέναντι μεριά, για να μην υπάρχουν τα νερά στον δρόμο, όταν πλένουν εκεί αυτοκίνητα και μηχανήματα και οχήματα μεταφοράς ζών.
Το (κατ’ όνομα) γήπεδο, στην Καραβίδα χρειάζεται συντήρηση, περίφραξη και πρόσβαση! Ναι, πρόσβαση για όλους! Τα χαντάκια, που υπάρχουν εκεί δυσκολεύουν! Αν εξυπηρετούν κάτι (αποστράγγιση) τότε να καλυφθούν σε δύο τρία σημεία.
Ο Βόρειος περιφερικός, χρειάζεται φωτισμό και θα πρότεινα εδώ να αποκτήσει και όνομα. Να ονομαστεί οδός Θωμά Τσιαπλέ, ώστε να τιμάται έτσι η μνήμη ενός αξιόλογου ανθρώπου της Καλλιπέυκης, που προσέφερε στο χωριό μας μέσα από τις διάφορες θέσεις ευθύνης, τις οποίες εθελοντικά επέλεξε (Πρόεδρος Μ.Ε.Σ.Α.Κ. «Η ΠΑΤΩΜΕΝΗ», δημοτικός σύμβουλος, αντιδήμαρχος).
Πατωμένη και ξύλινο κτίσμα!!! Ο χώρος χρειάζεται επιπλέον διαμόρφωση, χρειάζεται – για την κακιά την ώρα – έναν κυκλικό δρόμο πίσω από εκκλησάκι, που να οδηγεί στον δρόμο προς Πλαταμώνα. Και επίσης να ξεκαθαριστεί το καθεστώς! Δεν μπορεί για την καθαριότητα η ευθύνη να είναι του Δήμου και για το αν θα γίνει ένα παγκάκι ή ένα τραπέζι να χρειάζεται η μελέτη και έγκριση του Δασαρχείου. Το δε ξύλινο κτίσμα (φάντασμα πλέον) πρέπει να συντηρηθεί και να αξιοποιηθεί κι αν αυτό δεν μπορεί να γίνει να διαλυθεί.
Το κτήριο της Κοινότητας και χώρος δίπλα του, πρέπει να συντηρηθούν και να αξιοποιηθούν. Είναι ένα κτήριο προβληματικό από τη στιγμή, που έγινε. Ιδέες για την αξιοποίηση υπάρχουν.
Παιδικές χαρές: χρειάζονται άμεσα συντήρηση και επισκευές. Βελτίωση τόσο των οργάνων, που έχουν, όσο και του χώρου, όπου βρίσκονται.
Κάδοι απορριμμάτων, να επισκευαστούν όσοι επισκευάζονται, να απομακρυνθούν οι προβληματικοί και όσοι περιφέρονται σε διάφορα σημεία και να πλένονται τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο. Εδώ έρχεται το ερώτημα: Γιατί στην Καλλιπεύκη δεν έχουμε κάδους ανακύκλωσης; Πόσο δύσκολο είναι να συγκεντρώνονται σε διαφορετικούς κάδους, τουλάχιστον κουτιά αλουμινίου και μπουκάλια;
Νταμάρια – Χωματερές! έχουμε και από αυτά! Τα νταμάρια βολεύουν, έχουμε αδρανή υλικά με μικρό κόστος. Καλό θα ήταν να υπάρχει ένα σχέδιο για το από πού και ένα σχέδιο διαρκούς αποκατάστασης. Οι χωματερές, όμως, γιατί; Έχουν απαγορευθεί εδώ και χρόνια και όμως, παραμένουν και χάσκουν εκεί, συγκεντρώνοντας διάφορα απορρίμματα, οικιακά ή μη! Κι επί πλέον, φαίνονται από τον δρόμο κατηφορίζοντας από Άγιο Νεκτάριο, δίνοντας μια πρώτη εντύπωση στους επισκέπτες. Ναι, βλέποντάς τες… βγάζουν και τα ανάλογα συμπεράσματα.
Δρόμοι εντός του οικισμού, σχάρες: Λακκούβες κάθε τόσο, συντήρηση καθόλου κι αν ποτέ γίνει… γίνεται με «ψέματα» και για τα «μάτια». Οι σχάρες κάθε τρεις και λίγο με προβλήματα! Αρκετές φορές χάσκουν! Και η συντήρηση τους όταν γίνεται, γίνεται για μία σεζόν! Και ο καθαρισμός των φρεατίων εξαρτάται από τους κατοίκους γύρω. Και τα δύο δρομάκια αριστερά δεξιά και κατηφορικά της πλατείας… «της Άρτας το γεφύρι»! Θα γίνει πλακόστρωση, θα πέσει άσφαλτος, θα… κι έχουν ιδιαίτερη δυσκολία και για τους πεζούς και για τα ελάχιστα αυτοκίνητα, που περνούν από εκεί.
Καθαρισμός δρόμων και διαπλάτυνση όπου μπορεί (καλοπροαίρετα) να γίνει. Η βελτίωση ποτέ δεν βλάπτει! Χόρτα και βάτα να απομακρύνονται νωρίς την άνοιξη, πριν «θεριέψουν». Ταυτόχρονα ο Δήμος, θα πρέπει να κάνει πράξη αυτό για το οποίο είναι υπεύθυνος: να αναλάβει την καθαριότητα των εγκαταλελειμμένων οικοπέδων και να στείλει τον λογαριασμό στους ιδιοκτήτες όταν οι ίδιοι δεν φροντίζουν για αυτό. Μαζί με τον καθαρισμό, πρέπει να απομακρυνθούν και τα ερείπια, υπάρχουν σωροί από μπάζα, από σπίτια και καλύβια, που έπεσαν χρόνια και χρόνια!
Καθαριότητα γενικά: σε κάθε δρόμο θα δεις πεταμένα χίλια δυο! Και δεν είναι από επισκέπτες! Αν ήταν από αυτούς … οι δρόμοι, τους οποίους διέρχονται θα είχαν περισσότερα, όμως δεν έχουν! Πλαστικά μπουκάλια, κύπελα, καλαμάκια, σακούλες νάιλον κι ότι βάλει ο νους σας! Ακόμα και συσκευασίας από φυτοφάρμακα, ανεξάρτητα αν είναι στην υποχρέωση των όσων τα χρησιμοποιούν, να τα απορρίπτουν με κανόνες και ιδιαίτερη προσοχή.
Νεκροταφείο: να γίνει σχέδιο στο ακάλυπτο μέρος, διαγράμμιση, σήμανση, ο κάθε επόμενος τάφος να μην γίνεται όπου βολεύει, να υπάρχει μια απλή «οικοδομική» γραμμή και φυσικά να συντηρηθεί, να καθαριστεί, τόσο εντός – εκτός όσο και η περίφραξη.
Το καλοκαίρι το χωριό μας συγκεντρώνει αρκετά παιδιά όλων των ηλικιών. Έχουν ζητήσει επανειλημμένα ένα γηπεδάκι 5Χ5… Κανείς δεν άκουσε! Χώροι υπάρχουν. Όπως δίπλα από το γήπεδο μπάσκετ ή νότια από το ίδιο γήπεδο αλλά… χρειάζονται κάποιες διαδικασίες, κάποιος πρέπει να το ζητήσει (τοπικό συμβούλιο).
Λεωφορείο: δύο φορές την εβδομάδα. Να έρχεται πρωί και απόγευμα και όχι όπως φέτος, που έρχονταν για μία μέρα, την Παρασκευή το απόγεμα και αμέσως έφευγε!
Αποκλεισμός αυτοκινήτων από πλατεία για τους δύο μήνες του καλοκαιριού (Ιούλιος – Αύγουστος), με τις ανάλογες πινακίδες απαγόρευσης αλλά και κατεύθυνσης πιο πριν, καθώς και θέσεων στάθμευσης (όπως δοκιμάστηκε το καλοκαίρι, που πέρασε και για δέκα μέρες περίπου, το οποίο και φυσικά δεν τηρήθηκε).
Καλλιπεύκη – Κρανιά, ένας δρόμος, που θα έπρεπε από χρόνια να έχει γίνει. Οι πληροφορίες λένε πως η μελέτη τελικά υπάρχει! Το κόστος, όμως, της υλοποίησης μεγάλο! Που σημαίνει πως θα πάρει πολύ καιρό! Το πρώτο κομμάτι, όμως, από το χωριό μέχρι και τη θέση «Πουρνάρι» (τρία χιλιόμετρα), είναι δρόμος, που χρησιμοποιείται καθημερινά από τους κατοίκους, είναι καιρός πλέον να συντηρηθεί, να βελτιωθεί και να ασφαλτοστρωθεί.
Το νέο Τοπικό Συμβούλιο, καλά θα ήταν, να συνεδριάζει τακτικά (πάντα θα υπάρχουν θέματα) και δύο φορές τουλάχιστον τον χρόνο να πραγματοποιεί γενική συνέλευση κατοίκων. Έτσι θα είναι όλες – όλοι ενήμεροι και εκεί θα έχουν την ευκαιρία να εκφράσουν και τα παράπονα τους όταν υπάρχουν.
Τέλος, καλό θα είναι να συνεχίσουν οι συζητήσεις και ο προβληματισμός για την λίμνη. Να γίνουν ημερίδες, με πρωτοβουλία του Τοπικού Συμβουλίου και του Δήμου, σε συνεργασία με φορείς και πρόσωπα, που έχουν γνώση και θέσεις ευθύνης, να ακουστούν προτάσεις και να αιτιολογηθούν, για να φτάσουμε κάποια στιγμή σε γενική συνέλευση κατοίκων και ιδιοκτητών, ώστε να καταλήξουμε σε πρόταση προς τις αρχές για επανασύσταση – επαναλειτουργία της λίμνης της Καλλιπεύκης ή όχι.
Η λίμνη κάποια στιγμή θα γίνει! Καλά είναι να γίνει από επιλογή και όχι από ανάγκη. Στην επιλογή, θα έχουμε λόγο, στην ανάγκη όχι!
