Κύριε διευθυντά
Ο αποτρόπαιος αποκεφαλισμός του καθηγητή στη Γαλλία από τον 18χρονο δράστη υπήρξε φρικιαστικός στην αγριότητά του. Εκείνο, όμως, που είναι άκρως ανησυχητικό είναι ότι ο πεπειραμένος ενήλικος που του έκανε την «πλύση εγκεφάλου» με τον ισλαμικό φανατισμό όπλισε και οδήγησε το χέρι του εφήβου.
Τι διεστραμμένη και εγκληματική μισαλλοδοξία όχι μόνο οργάνωσε την «εκπαίδευση» άτυχων παιδιών στην ένοπλη βία, αλλά και καθοδήγησε τη φρικαλέα και ανατριχιαστική πράξη εν ονόματι της θρησκείας και του προφήτη της! Το πιο επικίνδυνο είναι ότι έστω και ένας τέτοιος «εκπαιδευτής» μπορεί να τυφλώσει και να εξοπλίσει πολλά δυστυχισμένα και επικίνδυνα παιδιά ή και ενηλίκους.
Αυτό θα έπρεπε να κινητοποιήσει όχι μόνο σε άμυνα τους στοχευόμενους «άπιστους», αλλά και τους νουνεχείς μουσουλμάνους –που σίγουρα υπάρχουν και δεν μπορεί να είναι λίγοι– σε μιαν αντίδραση για να προφυλάξουν την ίδια τη θρησκεία τους από τα χαρακτηριστικά μιας πρωτόγονης και απολίτιστης φατρίας, η οποία την εκθέτει στον υπόλοιπο κόσμο, που υποχρεωτικά θα αμυνθεί και ίσως θα αντεπιτεθεί. Δικαιολογίες από περασμένες αδικίες και καταπιέσεις δεν επαρκούν πια. Ελπίζω, για όλους, ότι δεν υποπίπτω σε τραγικό λάθος υπεραισιοδοξίας.
Με την ευκαιρία αυτής της «ισλαμολογίας» θα ήθελα να αναφερθώ στην ανέγερση και λειτουργία τεμένους στην ευρύτερη περιφέρεια των Αθηνών, η οποία, κατά την άποψή μου, καθυστέρησε υπερβολικά και για λάθος λόγους.
Δυστυχώς και σε αυτή την περίπτωση κάναμε τελικώς το σωστό, αλλά με εσφαλμένο τρόπο. Το απλούστερο και σωστότερο θα ήταν να συμμορφωθούμε με τη σαφή και ευθεία συνταγματική επιταγή του άρθρου 13 παρ. 2 Σ. Η διάταξη ορίζει: «Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία του νόμου».
Δεν είχαμε κανένα λόγο να αναλάβουμε τη δαπάνη της ανοικοδομήσεως του ναού και την ευθύνη της λειτουργίας του. Τα υπάρχοντα νομικά πλαίσια εξαρκούν και καλύπτουν από πάσης απόψεως κάθε πρόβλημα, αν αφεθούν να λειτουργήσουν ομαλώς και καλοπίστως. Ο κίνδυνος εμπλοκής μας σε ενδοϊσλαμικές διαφορές –και είναι πάμπολλες και ποικίλες– είναι προφανής και έχει επισημανθεί από πολλούς και από μακρού.
Πηγή: kathimerini.gr
