«Το μόνο βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ στη ζωή μου είναι τα πρόσωπα των ανθρώπων και πρέπει να σας πω ότι σπανίως τα διάβασα λάθος», συνήθιζε να λέει ο Μοχάμεντ Αλι (1769-1849), ο ιδρυτής της τελευταίας βασιλικής δυναστείας της Αιγύπτου, που γεννήθηκε στην Καβάλα. Προικισμένος με τη διορατικότητα να μπορεί να ξεχωρίζει εχθρούς και φίλους και κυρίως να διακρίνει τις συγκυρίες που θα μπορούσαν να αλλάξουν τη μοίρα του, βρέθηκε, από μια περιφερειακή πόλη της οθωμανικής αυτοκρατορίας, στο σημείο να γίνει ο πανίσχυρος ηγεμόνας που οδήγησε τη χώρα αυτή στη νεωτερικότητα.
Ο Μοχάμεντ Αλι δεν λησμόνησε την καταγωγή του. Οχι μόνο προσκάλεσε επιφανείς Ελληνες στην Αίγυπτο, προσφέροντάς τους εκπληκτικές ευκαιρίες στο επιχειρείν και στη διοίκηση, αλλά προίκισε και τη γενέτειρά του με το Ιμαρέτ. Το παλαιό πτωχοκομείο και ιεροδιδασκαλείο είναι σήμερα μια μικρή ξενοδοχειακή μονάδα, έχοντας αποκατασταθεί με εξαιρετικό σεβασμό από την Αννα Μισιριάν. Μαζί με το επιβλητικό οικοδόμημα που ξεχωρίζει πάνω στα βυζαντινά τείχη της πόλης, αποκαταστάθηκε από την ξενοδόχο και η γειτονική οικία του Μοχάμεντ Αλι, ένα από τα πλουσιότερα αρχοντόσπιτα της εποχής του, το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο. Και τα δύο κτίρια παραμένουν αιγυπτιακά βακούφια, όπως είχαν άλλωστε παλαιότερα ζητήσει και οι Ελληνες της Αιγύπτου, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τη δυναστεία του Μοχάμεντ Αλι.
Η οικία βρίσκεται σε μία από τις ωραιότερες πλατείες της Καβάλας, όπου δεσπόζει και ο έφιππος ανδριάντας του ηγεμόνα, έργο του γλύπτη Κωνσταντίνου Δημητριάδη. Είναι τυπικό δείγμα οθωμανικής αρχιτεκτονικής του δεύτερου μισού του 18ου αιώνα και ήταν το μόνο σπίτι της πόλης όπου υπήρχε τρεχούμενο νερό. Το διώροφο κτίριο, 330 τ.μ., είναι χωρισμένο σε γυναικωνίτη και ανδρωνίτη. Η θέα του προς το πέλαγος και τη Θάσο είναι εκπληκτική, ενώ έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στη συντήρηση των ξύλινων επενδύσεων, δαπέδων και οροφών.
Η οικία, που σήμερα αποτελεί έδρα, μαζί με το Ιμαρέτ, του ερευνητικού κέντρου ΜΟΗΑ, και κάθε χρόνο δέχεται χιλιάδες επισκέπτες, απέκτησε πρόσφατα τον δικό της οδηγό, τον οποίο έγραψε με επιστημονική αρτιότητα η ιστορικός τέχνης Φανή-Μαρία Τσιγκάκου. Χάρη στη λεπταίσθητη πένα της, ακόμα και όσοι δεν έχουν περάσει το κατώφλι της κατοικίας μαθαίνουν την ιστορία της, αλλά κυρίως περιηγούνται στους χώρους της, που λειτουργούσαν ανεξάρτητα για τους άνδρες και τις γυναίκες, σύμφωνα με τις επιταγές εκείνης της εποχής. Τον οδηγό, του οποίου τον συντονισμό έκδοσης ανέλαβε ο Ανδρέας Γεωργιάδης, μπορεί κάποιος να τον προμηθευθεί από το μουσείο αλλά και επισκεπτόμενος τον ιστότοπο του ΜΟΗΑ, https://www.moha.center.
[email protected]
Πηγή: kathimerini.gr
