Ζακλίν ντε Ρομιγί, η «κληρονομιά» της

290

Κύριε διευθυντά
Στην περιοχή του Θησείου, το τμήμα που ορίζεται από τις οδούς Αποστόλου Παύλου, Ακάμαντος και Νηλέως, ονομάσθηκε, το 2013, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων, επί δημαρχίας Γεωργίου Καμίνη, πλατεία Zακλίν ντε Ρομιγί μνήμης και τιμής ένεκεν, για την κορυφαία Γαλλίδα ελληνίστρια, με διεθνή ακτινοβολία.

Η Ζακλίν ντε Ρομιγί (1913-2010), μια εμβληματική μορφή της κλασικής παιδείας, αφιέρωσε όλη της τη ζωή στην καλλιέργεια των ελληνικών σπουδών στη Γαλλία, καθώς και την προβολή της οικουμενικής αξίας του ελληνικού πολιτισμού σε όλο τον κόσμο.

Η λαμπρή εκπαιδευτική σταδιοδρομία της κορυφώθηκε το 1973, με την εκλογή της ως καθηγήτριας στο Collège de France, στην έδρα: Η Ελλάδα και η διαμόρφωση της ηθικής και πολιτικής σκέψης· και είναι η πρώτη γυναίκα που εκλέγεται στο αρχαιότερο πνευματικό ίδρυμα της Γαλλίας (1530). Είναι, επίσης, η πρώτη γυναίκα που γίνεται μέλος της Ακαδημίας Επιγραφών και Φιλολογίας, στην οποία και προήδρευσε το 1987.

Η σημαντική της προσφορά στον επιστημονικό και ερευνητικό τομέα επισφραγίζεται με τη θριαμβευτική της εκλογή, το 1988, ως μέλους της Académie Française, ιδρύματος με παγκόσμιο κύρος. Ετσι, μετά τη Marguerite Yourcenar (1980) είναι η δεύτερη γυναίκα με τον τίτλο της Ακαδημαϊκού.

Η ίδια τιμήθηκε, επίσης, επανειλημμένως και στην Ελλάδα, που τόσο αγάπησε, και ο ελληνικός Τύπος και τα μέσα ενημέρωσης πρόβαλαν, πολλές φορές, το τεράστιο έργο της και τη σημαντική προσφορά της στα κλασικά γράμματα.

Στις 7 Μαΐου 1991 τιμήθηκε από το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της χώρας μας, την Ακαδημία Αθηνών, με τον τίτλο της «ξένης εταίρου» και στην πανηγυρική συνεδρίαση πραγματεύθηκε, με υποδειγματική ευφράδεια, το θέμα: Η Αθηναϊκή Δημοκρατία και τα μεγάλα έργα του 5ου αιώνα π.Χ.

Στις 11 Ιουλίου 1995 της απονεμήθηκε, σε λαμπρή τελετή, στον υποβλητικό λόφο της Πνύκας, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλο, το Διεθνές Βραβείο Ωνάση για τον Πολιτισμό. Τιμήθηκε, επίσης, ως πρέσβειρα του Ελληνισμού, από τη Βουλή των Ελλήνων, τον Δήμο Αθηναίων, ως επίτιμη δημότις της πόλης, τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (βραβείο Υπατίας) και άλλους φορείς (βλ. Φιλολογική, τ. 120/1212, Αφιέρωμα). Η μεγάλη αίθουσα τελετών του υπουργείου Παιδείας, στο Αμαρούσιον, φέρει τιμητικά το όνομά της.

Τέλος, οι εκδηλώσεις προς τιμήν της κορυφώθηκαν με την επίσημη τελετή απονομής της ελληνικής υπηκοότητας στο Παρίσι (13 Οκτωβρίου 1995), με ειδικό Προεδρικό Διάταγμα.

Οι φιλολογικές εργασίες της Ζακλίν ντε Ρομιγί καλύπτουν το ευρύτερο φάσμα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας: ομηρική ποίηση, τραγικούς ποιητές, σοφιστές, ιστορικούς, Θουκυδίδη, κατ’ εξοχήν, τον οποίο και μετέφρασε, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, ιστορία ιδεών στην Αρχαία Ελλάδα, προβλήματα της ελληνικής δημοκρατίας· διακρίνονται όλα για την αυστηρή μεθοδολογία, την τέλεια γνώση του αντικειμένου και την κριτική οξύνοια. Ολα σχεδόν τα έργα της είναι μεταφρασμένα στη γλώσσα μας από επιστήμονες και αθηναϊκούς εκδοτικούς οίκους.

Εως τον θάνατό της, σε θαλερότατο γήρας, με πλήρη πνευματική διαύγεια, αγωνιζόταν, με αταλάντευτη πίστη, όπως οι ήρωες του Αισχύλου, για την προάσπιση της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, ιδρύοντας, με δική της πρωτοβουλία, το 1992, την Ενωση για την Υπεράσπιση των Κλασικών Σπουδών (Sauvegarde des enseignemente littéraires, S.E.L.) για την προβολή της ανθρωπιστικής παιδείας.

Αφιέρωσε όλη τη ζωή της στην ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό, πιστεύοντας ακράδαντα ότι ήταν μια εκπαίδευση στην κατανόηση της ελευθερίας του ατόμου και στην προσήλωση στη δημοκρατία.

Πηγή: kathimerini.gr

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ