Αισιοδοξία, σύμφωνα με τον ορισμό της λέξης στα λεξικά, είναι να προσδοκεί κανείς έντονα ότι όλα θα πάνε καλά στη ζωή, ασχέτως των εμφανιζόμενων εμποδίων και των απογοητεύσεων.
Και αν ένας άνθρωπος σαν κ εμένα, που είναι φύσει απαισιόδοξος, αποφασίζει μέσα στην μαυρίλα των ημερών να δει το ροζ των ανθισμένων μανόλιων στο κέντρο της πόλης, καταλαβαίνετε πόση ανάγκη έχουμε όλοι για μια μικρή αχτίδα αισιοδοξίας.
Ανάμεσα σε φονικούς ιούς, συμπλοκές, ταραχές και άδεια ράφια σε σούπερ μάρκετ, η Άνοιξη έκανε δειλά δειλά την εμφάνιση της και το πρώτο χάδι του ήλιου έπεσε λυτρωτικά στα πρόσωπα μας. Ποιος το κατάλαβε όμως;
Δεν τα βλέπεις τα όμορφα πίσω από μάσκες χειρουργικές και γυαλιά πανικού. Ναι, είναι μια δύσκολη κατάσταση. Ναι, ίσως δημιουργηθούν προβλήματα που δεν θα ξέρουμε πως να αντιμετωπίσουμε. Ναι, το άγνωστο φοβίζει… Αλλά, η ζωή δεν περιμένει! Η γη συνεχίζει την κίνηση της. Η μέρα διαδέχεται, την νύχτα. Οι εποχές αλλάζουν και εμείς τρέχουμε για μακαρόνια και οινοπνεύματα!
Στο βωμό του πανικού θυσιάζονται οι μέρες μας πλέον, λοιπόν. Στον βωμό της αμφιβολίας χάνουμε το νόημα. Θυμηθείτε τις ουρές έξω από τα ATMs εκείνο τον Ιούλιο. Τότε νομίζαμε ότι θα καταστραφούμε. Για δείτε τώρα γύρω σας… Είμαστε ακόμα εδώ και ίσως να μην θυμόμαστε καν εκείνη την περίοδο.
Χάσαμε τότε ένα Καλοκαίρι… Ας μην χάσουμε και μια Άνοιξη, φέτος! Τώρα που όλα ανθίζουν και τινάζουν από πάνω τους την μαυρίλα του Χειμώνα, ας πετάξουμε και εμείς την δική μας! Να προστατεύουμε τους εαυτούς μας από τα μικρόβια και τους ιούς, φυσικά! Αλλά να προστατευόμαστε πιο πολύ, από την αρνητικότητα και τον φόβο… Αυτά είναι πιο επικίνδυνα!
Καλή Άνοιξη να έχουμε!
Στέλλα Καρατζόγλου
