Ας πούμε ότι βρισκόμαστε κάποιες μέρες, εύχομαι όχι πολλές, μετά από σήμερα. Ο ήλιος μεγαλοπρεπής ανατέλλει στον ορίζοντα, η θερμοκρασία έχει ανέβει, οι πασχαλιές έχουν ανθίσει. Είναι Δευτέρα και η πόλη ετοιμάζεται να ξεκινήσει την εβδομάδα της. Είναι η πρώτη μέρα μετά την καραντίνα! Είμαστε εδώ, νικητές και έτοιμοι να ζήσουμε την Άνοιξη που στερηθήκαμε μέχρι τώρα.
Με έναν καφέ στο χέρι και χωρίς μάσκα στο πρόσωπο, οι άνθρωποι πηγαίνουν άλλοι στην δουλειά, άλλοι να αφήσουν τα παιδιά στο σχολείο και άλλοι για τρέξιμο στο ποτάμι. Είναι η πρώτη μέρα της καινούριας αρχής μας! Όσο ο ήλιος υψώνεται, η κίνηση μεγαλώνει στους δρόμους… Είναι η πρώτη φορά που δεν θα γκρινιάξεις. Πόσο σου είχε λείψει αυτή η φασαρία;
Οι καφετέριες του κέντρου αρχίζουν να γεμίζουν. Ο κόσμος γελάει πάνω στα απαγορευμένα, για την ώρα, σκαμπό. Οι αυλές των σχολείων γεμίζουν από τις παιδικές φωνές που τόσες μέρες αναζητούσαν. Οι παππούδες κάθονται νωχελικά στην Κεντρική Πλατεία. Ακόμη μια κερδισμένη μάχη στο δισάκι της ζωής τους. Έχει πάει μεσημέρι, πια! Κάποιοι ανεβαίνουν στο Φρούριο να χαρούν την λιακάδα και να πιουν ένα τσιπουράκι. Τι ωραία μέρα για να ζει κανείς;
Ο κόσμος πυκνώνει στους δρόμους όσο έρχεται το απόγευμα! Ραντεβού που είχαν παγώσει, βόλτες που είχαν μείνει στην μέση. Να και ένα ζευγαράκι, εκεί στο Αρχαίο Θέατρο, κάνει κοπάνα από το φροντιστήριο για ένα γρήγορο φιλί…Είχαν τόσες μέρες να ακουμπήσουν ο ένας τον άλλον. Και ο ήλιος, αφού έκανε την δουλειά του πάει για ξεκούραση… Αύριο πάλι θα φωτίσει τις καινούριες μας μέρες! Πόση ευτυχία που τα καταφέραμε τελικά;
Για να μην αργήσουν όλα αυτά να επιστρέψουν στην ζωή μας, Μείνετε Σπίτι. Προφυλαχτείτε. Και θα ξαναζήσουμε! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
