Κύριε διευθυντά
Ζούμε ασφαλώς σε μια προηγμένη εποχή, κατά την οποία έχουμε ξεπεράσει τα μίση, τη βία και τις αλχημείες του παρελθόντος. Είναι πάνω από όλα φανερό και αυτονόητο ότι η ανθρώπινη ζωή συνιστά πρωταρχικό στοιχείο σεβασμού και προστασίας στην εποχή μας.
Η απαγόρευση της ποινής του θανάτου που ισχύει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και σε στυγερούς δολοφόνους, αποτελεί ενδεικτική αποδοχή της παραπάνω θέσης.
Παρ’ όλα αυτά εμφανίζονται διεθνώς κηλίδες κοινωνικής παρέκκλισης, όπως ο ρατσισμός, που μας απογοητεύουν. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά –και οι ενήλικοι– είναι ότι η φυλή και το χρώμα στο δέρμα κάθε ανθρώπου δεν του προσθέτουν ή δεν του αφαιρούν κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις. Υπάρχουν ασφαλώς «καλοί» πολίτες, λευκοί ή μαύροι, καθώς και «διάσημοι» κακούργοι, λευκοί ή μαύροι.
Η Αμερική αποτελούσε κατά το παρελθόν μια χώρα-πρότυπο οργάνωσης και δημοκρατίας. Σήμερα, ο Αμερικανός πρόεδρος καθώς και αρκετοί ομοϊδεάτες του αρνούνται να καταδικάσουν τη βία των αστυνομικών έναντι των μαύρων. Αρνήθηκε να καταδικάσει –έστω και λεκτικά– την άγρια βία και τον πυροβολισμό 17χρονου, που έχει ως αποτέλεσμα να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του παράλυτος!
Στην Ελλάδα πριν από μερικούς μήνες ομάδα πολιτών έκανε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, υπερασπιζόμενη τα δικαιώματα του Δημήτρη Κουφοντίνα, δολοφόνου έντεκα αθώων ανθρώπων, που δικάσθηκε και καταδικάσθηκε. Ο τρόπος αντιμετώπισης της μετέπειτα ζωής του υπάγεται ασφαλώς σε αρμόδιους φορείς. Είναι όμως θλιβερό ότι μεταξύ των διαμαρτυρομένων βρίσκονταν παιδιά και ανήλικοι. Ο βασικός κανόνας προστασίας της ανθρώπινης ζωής παραπαίει και παραβιάζεται συνεχώς.
Πηγή: kathimerini.gr
