Το ότι το Πήλιο συγκαταλέγεται στους σπάνιους προορισμούς που προσφέρουν ποικίλες, καταπληκτικές εμπειρίες καθόλη τη διάρκεια του έτους, είναι γνωστό. Και δεν πρόκειται απλά για τη μοναδική φύση του που με τις φαντασμαγορικές εναλλαγές χρωμάτων μαγεύει όλες τις εποχές, ούτε μόνο για τον υπέροχο συνδυασμό βουνού και θάλασσας, ούτε καν για το ότι προσφέρει πρόσβαση στην αιγαιοπελαγίτικη ανοιχτωσιά από τη μία και στα προστατευμένα, γαλήνια νερά του Παγασητικού από την άλλη.
Αυτό που δικαιολογεί το χαρακτηρισμό «μαγικό βουνό» είναι ο τρόπος που το Πήλιο σε κερδίζει και που όντως σε μαγεύει όταν το ζεις, όταν όχι απλά θαυμάζεις τη φύση του αλλά όταν χάνεσαι στα μονοπάτια του, όταν νιώθεις τη δροσιά των νερών που κυλούν σε ρυάκια και καταλήγουν σε πηγές, όταν γεύεσαι τους άφθονους καρπούς του, όταν ξαπλώνεις στα σμιλεμένα σαν πολύχρωμες χάντρες βότσαλα των ακτών του και το κύμα που σκάει πάνω σου σε ξεσηκώνει να παίξεις μαζί του.
Όπως ακριβώς συμβαίνει σε τρεις από τις κορυφαίες παραλίες της βορειοανατολικής πλευράς, διαδοχικές και εξίσου θεαματικές, που αγκαλιάζουν τον οικισμό του Αγίου Ιωάννη, ένα από τα γνωστότερα και πιο αναπτυγμένα καλοκαιρινά πηλιορείτικα θέρετρα. Το ήσυχο ψαροχώρι, επίνειο του Αγίου Δημητρίου, απέκτησε στην πορεία του χρόνου και χάρη στην εκπληκτική ομολογουμένως ακτή του, ολοένα και αναπτυσσόμενες τουριστικές υποδομές, φθάνοντας σήμερα να αποτελεί πολυσύχναστο παραθεριστικό κέντρο.
Προσελκύει επισκέπτες είτε από τα γύρω χωριά που επιλέγουν για μπάνιο τις εκτενείς, φαρδιές και οργανωμένες παραλίες του, είτε όσους διανύουν τα 55 χιλιόμετρα από το Βόλο για μία ημερήσια εκδρομή με κολύμπι και φαγητό στα παραλιακά ταβερνάκια, είτε όσους κάνουν τον Αϊ Γιάννη βάση τους για την εξερεύνηση ενός από τα πιο μαγευτικά κομμάτια του Πηλίου. Οι επιλογές εξάλλου σε καταλύματα αφθονούν, από την κατασκήνωση της X.A.N. και το δημοφιλές camping στο νότιο άκρο, ως μικρά ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και πανέμορφες κατοικίες που χάνονται μέσα σε όλων των ειδών τα δέντρα και τα λουλούδια και προσφέρουν συγκλονιστική θέα στο απέραντο γαλάζιο.
Στην πρώτη περίπτωση, θα βρεθείτε κοντά στο λιμανάκι και την παραλιακή εκκλησία της Ανάληψης, ενώ φθάνοντας στη νότια πλευρά σας υποδέχεται στο τέλος της ρεματιάς το μικρό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου, από το οποίο παίρνει και το όνομά του ο οικισμός. Αυτό είναι και το επίκεντρο των εορτασμών που γίνονται προς τιμή του αγίου στις 24 Ιουνίου, με το πατροπαράδοτο έθιμο του Κλήδονα να απαντάται και εδώ και να αναβιώνει στο πανηγύρι που στήνεται στο χωριό. Ακόμη μεγαλύτερο, τριήμερο μάλιστα είναι το γλέντι για τη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στις 6 Αυγούστου, για το οποίο καταφθάνουν επισκέπτες από κάθε σημείο του Πηλίου.
Στη νότια επίσης είσοδο του οικισμού θα διακρίνετε καθαρά και το μικρό γεφυράκι, χτισμένο σχεδόν πάνω στη θάλασσα και με μαγευτική θέα προς τον Άγιο Ιωάννη και τη διπλανή παραλία Παπά Νερό. Στους ντόπιους είναι γνωστό ως «γιοφύρι του Ροβοάμ» κι αν ρωτήσετε τους γηραιότερους θα σας αφηγηθούν και το μύθο που συνοδεύει το όνομά του. Υποτίθεται ότι όταν επρόκειτο να χτιστεί η μικρή αυτή γέφυρα, ένας σοφός καλόγερος ονόματι Ροβοάμ που μόναζε στο μικρό μοναστήρι, ρωτήθηκε πώς θα στέριωνε εκεί η κατασκευή. Η απάντησή του ήταν ότι θα έπρεπε να στοιχειώσουν έναν άνθρωπο στα θεμέλια και κατά τη μακάβρια ιστορία υποτίθεται ότι ο κλήρος έπεσε σε αυτόν, τον οποίο οι μάστορες θανάτωσαν και έθαψαν δίπλα στο γεφύρι. Έτσι, προέκυψε το όνομα, ενώ τα λείψανα του καλόγερου φυλάσσονται στο μικρό μοναστήρι, συντηρώντας τον παράξενο αυτό θρύλο. Πέρα από το μύθο, πραγματικότητα είναι ότι αξίζει να διασχίσετε το παράλληλο στην ακτογραμμή γεφύρι και να απολαύσετε τη θέα, πριν αποφασίσετε σε ποια από τις δύο πλαζ που ενώνει θα κολυμπήσετε.
Η κεντρική παραλία του Αγίου Ιωάννη μοιάζει ατελείωτη καθώς διατρέχει όλο τον οικισμό. Όσοι τυχεροί παραθερίζουν εδώ, απλά διασχίζουν το δρόμο και βρίσκονται με λίγα βήματα σε μια πανέμορφη φαρδιά ακτή, στρωμένη με χοντρή άμμο, πλήρως οργανωμένη και βραβευμένη με γαλάζια σημαία. Εκτός από ομπρέλες, ξαπλώστρες και ντους, υπάρχει μόνιμη επιτήρηση από ναυαγοσώστη, καθώς τα νερά εδώ είναι κρεμαστά και βαθαίνουν απότομα, ενώ η ιδιότυπη χοντρή άμμος με τα πρώτα μελτέμια μετατρέπεται σε χαλί που τραβιέται απότομα κάτω από τα πόδια σου, οπότε ακόμη και στα ρηχά χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή το παιχνίδι με το κύμα. Για μετά το κολύμπι και την ηλιοθεραπεία, οι επιλογές σε ταβέρνες και καφέ αφθονούν.
Ακόμη πιο θεαματική και μεγαλύτερη σε μήκος, η παραλία Παπά Νερό που συναντάτε νότια από τον οικισμό, πέρα από τη ρεματιά, το camping και την κατασκήνωση, είναι μία από τις κορυφαίες του Πηλίου, ένας εκπληκτικός συνδυασμός της κατάφυτης πλαγιάς από τη μία και των βαθυγάλανων, κρυστάλλινων νερών από την άλλη. Πριν 2-3 δεκαετίες ήταν ένα απόλυτα παρθένο μέρος, με μόνο ήχο το βόμβο του δυνατού κύματος, το αδιάκοπο σύρσιμο των πανέμορφων, σχεδόν διάφανων, λεπτών και χοντρών βότσαλων και τα ξεφωνητά ή τα γέλια όποιων τολμούσαν να αναμετρηθούν με το δυνατό κύμα. Πλέον, υπάρχει ένα φαρδύς, φροντισμένος πεζόδρομος που διατρέχει μεγάλος μέρος της ακτογραμμής, ξαπλώστρες, beach bars πίσω από το δρόμο που σερβίρουν στην παραλία, κάποια ταβερνάκια, ενώ ολοένα και ξεπροβάλλουν επιλογές για διαμονή στην πλαγιά του βουνού, με καταπληκτική ομολογουμένως θέα.
Για μια πιο exclusive εμπειρία, η εντυπωσιακότερη κατά πολλούς, τρίτη παραλία του οικισμού, βρίσκεται στη βόρεια πλευρά, ακριβώς πίσω από το λιμανάκι του Αϊ Γιάννη παρότι ελάχιστα διακρίνεται από κει. Κρυμμένη πίσω από τα μεγάλα βράχια, που κάθε καλοκαίρι μπλοκάρουν την εύκολη πρόσβαση, η Πλάκα αποζημιώνει όποιους με μεγάλη προσοχή περάσουν τη δύσβατη διαδρομή πάνω και ανάμεσα στους βράχους για να βρεθούν στην παραδεισένια αυτή παραλία. Ευτυχώς, υπάρχει και άλλος τρόπος κατάβασης ως εδώ: αφήνοντας το αυτοκίνητο έναντι του αντίτιμου των 6€ για όλη την ημέρα στο χώρο στάθμευσης του ξενοδοχείου Eden, κατηφορίζετε το μονοπάτι και τα 20 περίπου σκαλιά που οδηγούν στο τμήμα της παραλίας, όπου λειτουργεί το beach bar του ξενοδοχείου, με αντίστοιχη οργάνωση από ομπρέλες και ξαπλώστρες. (Τόσο το parking όσο και το beach bar ανοίγουν για το φετινό καλοκαίρι από τις 9 Ιουλίου).
Σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες, η παραλία της Πλάκας είναι δαντελωτή, με σχηματισμούς βράχων να διακόπτουν τη φυσική συνέχειά της, σχηματίζοντας μικρές υδάτινες αγκαλιές και δίνοντας αφορμή στα παιδιά να αναρριχηθούν για βουτιές. Τα νερά κυριολεκτικά μαγνητίζουν, δροσερά, διάφανα, πεντακάθαρα και με τις αποχρώσεις του μπλε να διαδέχονται η μία την άλλη, από το βεραμάν ως το σκούρο μπλε, μόλις σε λίγα μέτρα. Μοιάζει με εξωτικός παράδεισος για λίγους κι όπως θα διαπιστώσετε, οι περισσότεροι στο μη οργανωμένο κομμάτι ξαπλώνουν εκεί ακριβώς που σκάει το κύμα, πάνω στα δροσερά πράσινα, κίτρινα και διάφανα μικροσκοπικά βότσαλα που κρατούν όλη τη δροσιά της θάλασσας.
Πηγή: https://www.travel.gr
