Η Άνοιξη, είναι μια από πιο χιλιοτραγουδισμένες εποχές του χρόνου. Χρώματα, αρώματα, ήλιος και άπλετο φως γεμίζουν τις μέρες μας και μας κάνουν σιγά σιγά να ξυπνάμε από την χειμερία νάρκη. Η Άνοιξη στην Λάρισα βέβαια, είναι κάπως διαφορετική. Η πόλη, μοιάζει να ξυπνάει και παρά το γκρίζο της, μεταμορφώνεται σε πλανεύτρα τσιγγάνα, έτοιμη να σε παρασύρει έξω. Να περπατήσεις, να μυρίσεις τα αρώματα της και να προετοιμαστείς για το Καλοκαίρι. Γιατί όμως η Άνοιξη είναι τόσο διαφορετική εδώ;
Οι ανθισμένες μανόλιες του κέντρου. Βρίσκονται εκεί από το 2002. Θα τις δεις να ανθίζουν δειλά δειλά, με το πρώτο χάδι του ανοιξιάτικου ήλιου και κάνουν την ζωή στο κέντρο, λίγο πιο χρωματιστή. Σημείο αναφοράς και προάγγελος της Άνοιξης, οι μανόλιες της Λάρισας, είναι η ευχάριστη έκπληξη που παρατηρούν, τόσο οι περαστικοί από την πόλη όσο και όλοι εμείς που περπατάμε στους δρόμους της καθημερινά.
Η μέρα μεγαλώνει. Θα μου πεις, αυτό συμβαίνει παντού, δεν είναι προνόμιο της Λάρισας. Έχεις δίκιο, με την φύση δεν θα τα βάλω, αλλά όταν η μέρα μεγαλώνει στη Λάρισα, αυτό σημαίνει ότι έχεις περισσότερες ευκαιρίες να βγεις έξω. Ξαφνικά οι πλατείες γεμίζουν… Μικροί και μεγάλοι απολαμβάνουν τον πρώτο ήλιο και όλα αρχίζουν να κινούνται πιο γρήγορα. Σαν κάτι να μας ενεργοποιεί… Σαν κάτι να μας ξυπνάει…
Οι βόλτες στο ποτάμι και το καταπράσινο Φρούριο. Ο Πηνειός και το Φρούριο, είναι σημεία συνάντησης, χαλάρωσης ακόμα και άθλησης όλο τον χρόνο. Με την πρώτη καλοκαιρία όμως, ακόμα και όσοι δεν τα επισκέπτονται συχνά, νιώθουν την ανάγκη να βρεθούν εκεί. Βλέπεις παρέες να περπατάνε, να βγάζουν φωτογραφίες, να πίνουν τον καφέ τους. Ποδηλάτες, ζώα που βγήκαν την βόλτα τους, μάκρους και μεγάλους να δείχνουν την εκτίμηση τους σ’ αυτούς του δυο πνεύμονες ζωής.
Στέλλα Καρατζόγλου