Του Βάσου Π. Καραμπίλια
Παγκόσμια ημέρα αυτισμού. Ο αυτισμός δεν είναι “αρρώστια” είναι ιδιαιτερότητα. Κι όπως όλα τα ιδιαίτερα, τιμάται κάθε ημέρα, κάθε μήνα, κάθε ώρα.
Είναι όλα τα όμορφα χρώματα μαζί. Το γαλάζιο, το λευκό, το πορτοκαλί, το κόκκινο, το κίτρινο, και σήμερα το μπλε.
Είναι το χαμόγελο που σε καθηλώνει. Είναι η ομορφιά που σε ζαλίζει.
Είναι κάθε ευαίσθητη χορδή της ψυχής με έναν ήχο περίεργο.
Είναι οι πρώτες σκέψεις μίας υποψήφιας μάνας, όταν μαθαίνει ότι είναι έγκυος.
Είναι οι προσευχές ενός υποψήφιου πατέρα, όχι απλά για να ένα όμορφο αλλά για ένα υγιές μωρό.
Είναι ο πόνος της μάνας που κλαίει μέσα στη νυχτα για τον ρατσισμό που δέχεται το παιδί της, αλλά όταν ξημερώσει χαμογελάει και είναι και πάλι όμορφη.
Είναι το παράπονο του πατέρα όταν βλέπει το παιδί του να ζει σαν ένα “μπαλάκι”, πότε στο ένα ίδρυμα και πότε στο άλλο, γιατί απλά δεν το δέχονται στο σχολείο.
Είναι η ίδια η προβληματική κοινωνία μας, που συμπεριφέρεται σε αυτά τα παιδιά σαν μιάσματα, σαν να βρίσκονται πίσω από ένα θολό τζάμι..
Είμαστε όλοι εμείς που συχνά ξεχνάμε τι μπορεί να μας φέρει η ζωή ως δοκιμασία.
Είναι τα υγιή και καλόψυχα παιδιά, που στην παιδική χαρά της γειτονιάς μου, έχουν κάνει καλό τους φίλο τον Δημήτρη, ένα παιδί με αυτισμό, και πάντα τον αφήνουν να παίξει μαζί τους.
Είναι αυτοί οι γονείς πρότυπα, οι γονείς υποδείγματα, οι γονείς ήρωες.
Είναι τα λόγια αυτά που καταθέτω σήμερα ταπεινά, και θα ήθελα με έναν μαγικό τρόπο αν γινόταν να φτάσουν σε κάθε σπίτι, σε κάθε γειτονιά.
Ο αυτισμός λοιπόν δεν ακούει ούτε σε μέρα, ούτε σε χρόνο, ούτε σε χρώμα.
Ακούει στον καλό λόγο. Ακούει στο πιάσε μου το χέρι και πάμε.Ακούει στο “Δημήτρη έλα να παίξουμε…”
*Ο Βάσος Π. Καραμπίλιας είναι δικηγόρος Αθηνών, μέλος του Μητρώου στελεχών της Ν.Δ., επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων.
